Hatay’ım Nasıl Yazılır?

Bazen, bir şehir sadece harflerden ibaret değildir. Bazı yerler, içinde taşıdığı duyguları ve anıları yazının çok ötesine taşır. Hatay’ı yazarken, bir yere ait olmanın verdiği sıcaklık, insanın kalbine dokunan bir melodi gibi gelir. Bugün size, Hatay’ı nasıl yazacağınızı değil, o kelimenin içinde neyi bulduğunuzu anlatmak istiyorum. Haydi, bir hikâye ile başlayalım…

—

Yusuf, her zaman çözüm odaklı bir adamdı. Problemleri çözmek için türlü yollar arar, en kısa ve net çözümü bulmaya çalışırdı. Ama bu sefer iş biraz farklıydı. İş için Hatay’a gitmesi gerektiğinde, “Hatay” kelimesi, onun için sadece bir coğrafi isimden çok daha fazlası olmuştu. Bir sabah, laptopunun ekranına bakarak yazmaya başladı: Hatayım nasıl yazılır?

Ekranın karşısında, kelimeler bir türlü istediği gibi gelmiyordu. Çünkü Hatay, ona sadece bir şehir değil, yıllar önce kaybettiği bir köyün hatıralarını, çocukluğunda ailesinin söylediği türkülerini, kahkahalarını hatırlatıyordu. Onun için Hatay, memleketin özüdür. Kendi yeri, kendi köyü… Ama doğru yazımın ne olduğunu bir türlü bulamıyordu. “Hatay’ım mı, Hatayım mı?” diye düşünüp duruyordu.

—

Birkaç gün önce, Elif’le yaptığı telefonda ise işler daha farklıydı. Elif, Hatay’a hiç gitmemişti ama bu şehir hakkında bir şeyler duyduğunda, hemen başka bir boyuta geçerdi. Çocukken annesiyle yaptığı tatillerin anıları, içini ısıtan yaz günleri, ve babasının kendisine anlattığı her Hatay öyküsü ona hep sıcak bir huzur verirdi. Elif, duyusal ve empatik bakış açısıyla “Hatay’ım” derken, bu kelimenin içinde sadece bir şehir değil, aynı zamanda bir aitlik, bir ilişki olduğunu hissediyordu. Her bir harf, sanki bir yakınının sarılması gibiydi.

O yüzden yazarken hep kendini soruyordu: “Hatay’ım” mı yazılmalı? Bu kelimenin kalpten gelen bir biçimde doğru olduğunu hissediyordu.

—

Yusuf, bilgisayarın başında saatlerce oturmuş, sonunda kararını verdi. “Hatayım” demek, bir şehir değil, bir bağ demekti. Sadece coğrafi bir ismi yazmak değil, o şehri içinde taşımanın anlamıydı. Elif’in yaklaşımını benimsedi. “Hatayım”ı yazarken, bu kelime ona sadece köyünü hatırlatmakla kalmıyor, aynı zamanda içindeki bağlılık hissini de gözler önüne seriyordu. Her bir harf, Hatay’la kurduğu bir köprüydü.

Fakat Yusuf, bir soruyla baş başa kaldı: “İnsan bir yere ait olduğunu nerede hisseder?” Hatay, ne bir harf, ne bir şehir, ne de bir yer adıydı. Hatay, bir duyguydu. Hatta, Elif’in empatik bakış açısıyla, Hatay’ın varlığı, insanın kalbinde öylesine bir yer tutuyordu ki, bu yalnızca coğrafi bir ismin ötesindeydi. Hatay’a ait hissetmek, bu duyguyu kabul etmekti. Bir şehirde yaşamaktan daha fazlasıydı, insanın bir yerin ruhunu, kokusunu, tarihini, mutfağını, insanlarını içinde hissetmesiydi. O yüzden “Hatayım” kelimesi, her hatırlatmada, bir parçasını barındırdığı bir sevgiyi, bağlılığı da içeriyordu.

—

Bir akşam, Elif ve Yusuf tekrar telefonda konuştular. Elif, “Hatayım” kelimesini her duyduğunda, içinin ısındığını fark etti. Çünkü o kelime, sadece bir yerin adı değil, bir aidiyetin, bir geçmişin, bir köklerin göstergesiydi. Elif, “Hatay’ım” demek, aslında o yerin özüdür, dedi. “Hatay”ın doğru yazımı ne olursa olsun, bir insan o kelimeyle bir köprüyü kurmuşsa, orada hissediyorsa, işte o zaman doğru yazım da anlam kazanır.

—

Hikâyenin sonunda, Yusuf ve Elif her ikisi de fark etti ki; “Hatayım” demek, sadece doğru yazımı aramak değil, o kelimenin içinde var olan her şeyi hissetmek, o kelimeyi kalbinizde yaşatmaktır. Hatay, sadece bir şehir değil, ona duyduğunuz sevgidir. Hatay’a ait hissetmek, bir insanın yerini bulması gibidir. Bu yüzden “Hatayım” demek, bir bağ kurmanın, bir yerin ruhunu özümsemenin en güzel yoludur.

—

Peki siz ne düşünüyorsunuz? Hatay’ı yazarken kalbiniz nerede? Hatay’ım dediğinizde, bu kelimenin size neler hissettirdiğini merak ediyorum. Yorumlarda görüşlerinizi paylaşın, hep birlikte bu kelimenin ne kadar derin olduğunu tartışalım!