Sevinç Türkçe bir kelime mi? Tarihsel kök, çağdaş tartışma ve dilbilimsel bir okuma Sevinç günlük dilde “içte yükselen parlak bir duygu” gibi algılansa da, dilbilim açısından daha somut bir soy kütüğe bağlanır: Eski Türkçe sevin- fiil kökü ve ondan türeyen ad. Bugün pek çok sözlük ve etimoloji çalışması, sevinmek fiilini Proto-Türkçe sebin- köküne dayandırır; bu, “sevinmek/hoşnut olmak” anlam ailesinin tarihsel sürekliliğine işaret eder. Bu kök, Osmanlıca yazımda سونمك biçimiyle yer almış, Türkiye Türkçesinde ise “sevinmek” ve onun adlaştırılmış biçimi “sevinç” olarak yaşamayı sürdürmüştür. [1] “Sevinç” nasıl türedi? Kök–gövde–ek üçlüsü Türkçede duygu adlarının önemli bir bölümü fiil köklerinden ad yapım ekleriyle…