İran Süper Güç Mü? Bir Genç Yetişkinin İçsel Yolculuğu
Bazen bir soru, sadece cevabı için değil, onu sorgularken hissettiklerimiz için bile değerli olur. Kayseri’nin dar sokaklarında yürürken, aklımda bir soru dönüp duruyor: “İran süper güç mü?” Cevabı pek çok açıdan tartışılabilir bir soru olsa da, ben de bir genç yetişkin olarak, hem kendi deneyimlerimi hem de dünya hakkında öğrendiklerimi bir araya getirerek bir düşünce yolculuğuna çıktım. Bunu da tek bir olay ya da birkaç sahneyle anlatmak istiyorum.
İlk Şok: İran’ın Görünmeyen Yüzü
Bir sabah, Kayseri’de kahvemi içerken, televizyonda İran’la ilgili bir haber izledim. İran’ın Orta Doğu’daki etkisi ve son yıllarda dünya siyasetine olan etkisi konuşuluyordu. Ancak bir şey beni çok sarstı. Gördüğüm, duyduğum her şey, bana daha önce öğretilen İran’ın yüzüyle uyuşmuyordu. O gülümseyen kadınlar, yüksek sesle konuşan insanlar, gösterilerdeki renkler… Hepsi beni başka bir dünyaya götürdü. O kadar farklıydı ki, bildiğim İran’dan.
Kendi adıma büyük bir hayal kırıklığına uğradım. Hayatım boyunca, gazetelerden, dergilerden ve sosyal medya hesaplarından gördüğüm İran’a dair tüm kalıplar, bu şok edici görüntülerle yerle bir oldu. O gülümsemeler, o kalabalıklar, her şey bana şunu söylüyordu: İran aslında sadece bir “süper güç” gibi görünmüyor. Belki de öyle bir şey değil, belki de sadece büyük bir dünya düzeninin parçası.
İran’ın Süper Güç Olma Çabası: Gölge ve Işık
Bir sonraki hafta, bir arkadaşımın önerisiyle İran’daki politik yapıyı tartışmaya başladık. Kendisi, İran’ın süper güç olma yolunda adımlar attığına inanıyordu. Ben ise, hala o eski İran imajımdaydım. “Süper güç?” dedim, “Gerçekten mi? Orada insanlar her gün kendilerini ifade edebiliyorlar mı?”
Bir süre bu soruyla baş başa kaldım. İran’daki iç durumla ilgili haberler aklımı karıştırıyordu. Bazı şeyler açığa çıkıyordu; rejimin baskıcı yapısı, halkın tepkileri, ancak her şeyin bir denge içinde olduğuna dair bir izlenim de vardı. İran’ın güçlü bir orduya ve etkili bir stratejiyi geliştirme yeteneğine sahip olduğu gerçekti. Ama süper güç olmanın, sadece askeri güce sahip olmakla ölçülemeyeceğini fark ettim.
O kadar karmaşık bir tablo vardı ki. Ülkede yaşayanlar, bir yandan özgürlük mücadelesi veriyor, bir yandan ise uluslararası siyasette İran’ın etkisini savunuyorlardı. İşte tam da o noktada, içsel bir ikilem başladı. Belki de İran, kendi halkı ve dış dünyayla olan ilişkilerinde daha fazla adalet ve özgürlük istiyordu ama bunu nasıl yapacağına dair net bir yolu yoktu.
Kayseri’den Bakınca: Bir Genç Yetişkinin Hisleri
Kayseri’nin kalabalık caddelerinde yürürken, aklımda İran’a dair tüm bu düşünceler dönüp duruyor. Kafamda o kadar çok soru var ki, bir türlü net bir cevap bulamıyorum. İran, dünya sahnesinde süper güç olmaya mı çalışıyor, yoksa bu sadece büyük bir hayalin parçası mı? Benim için en büyük soru işareti bu.
Gerçek şu ki, her şeyin bir parçası olmak isteyen bir toplum, çoğu zaman kendisini büyük bir kaos içinde bulur. İran’ın, Orta Doğu’da gücünü artırmaya çalışırken karşılaştığı zorluklar, aslında her ülkenin yüzleşmek zorunda kaldığı türden zorluklar. Toplumda farklılıklar, kutuplaşmalar, özgürlük talepleri… Bunların hepsi, bir ülkenin sadece askeri gücüyle, maddi imkanlarıyla değil, insanlar arasındaki dengeyi kurarak büyük bir güç haline gelebileceğini gösteriyor.
Ama ben, o kaybolan gülümsemeleri düşünürken, süper güç olmanın aslında sadece askeri gücün ötesinde bir şey olduğunu fark ediyorum. Siyasi ve toplumsal dengeyi kurarak süper güç olma yolunda ilerlemek, bazen yalnızca güç değil, anlayış ve içsel bir özgürlük meselesi haline gelir.
Sonuç: Hayal Kırıklığı ve Umut
İran, dışarıdan bakıldığında süper güç gibi görülebilir. Ancak, bence her süper gücün bir bedeli vardır. O bedeli ödemek ve içsel huzuru bulmak, dünya sahnesindeki her ülkenin karşılaştığı bir sınavdır. İran, bu sınavda başarı gösteriyor olabilir. Ancak bu süper güç olma yolculuğu, sadece askeri hamlelerle değil, halkının özgürlük talepleri ve uluslararası dengelerle şekillenecek.
Kayseri’de, evimde, düşüncelerimi kağıda dökerken, İran hakkında öğrendiklerim beni başka bir yere götürdü. Artık sadece politik analizler yapmıyorum; aynı zamanda insanlık adına bir şeyler öğrenmeye çalışıyorum. Bazen bir süper gücün arkasındaki gerçek, gölgelerde saklıdır. Bunu keşfetmek, hepimizin içinde umutları yeşertebilir.